Slobodno Zidarstvo 

Masoni predstavljaju udruženje koje okuplja milione, širom sveta bratski povezanih ljudi, svih nacija, veroispovesti, političkih ubeđenja, iz svih društvenih slojeva. Oni svojim ritualnim radom žele da dostignu duhovnu visinu koja bi ih približila moralnoj savršenosti. Njihovi glavni zadaci su negovanje ljubavi prema bližnjem, širenje tolerancije i dobročinstvo.Masonski rituali i simboli potiču iz običaja drevnih graditelja i kamenorezaca. Rituali se sastoje od verbalnih i neverbalnih obraćanja Braći u ložama kojima se priprema put ka duhovnim visinama. Mi naše lože smatramo slobodnim prostorom u kome svaki član - Brat, može sebe da u potpunosti ostvari, ne obazirući se na delovanje spoljašnje sredine.Moralne vrednosti i ubeđenja koje Masoni pokušavaju da pobude i ojačaju među svojim članovima, neposredno su okrenuti bližnjima i polaze od toga da društvo može postati pravednije i humanije ukoliko su i njegovi pojedinci takvi i ako to pokazuju svojim ličnim primerom i uticajem.


 Masonski Dekalog
 Bog je večna, svemoguća, nepromenjiva mudrost, najuzvišenija inteligencija i neiscrpna ljubav. Obožavaj ga, poštuj i voli. Odaj mu dužno poštovanje pridržavajući se vrlina koje propoveda. 

II 
Neka tvoja vera bude: činiti dobro iz ličnog zadovoljstva, a ne samo zato što to smatraš obavezom. Da bi mogao da postaneš prijatelj mudroga, povinuj se njegovim poukama. 

III 
Duša je besmrtna! Ne učini ništa što bi moglo da je unizi. 

IV 
 Bori se neprekidno protiv poroka! Ne čini drugome ono što ne bi želeo da on učini tebi. Pokori se svojoj sudbini i čuvaj svetlo mudrosti. 

V
Poštuj roditelje. Uvažavaju i pomaži starije. Podučavaj mlade. Brani i štiti mladost i nevinost. Voli i pazi svoju ženu i decu. Voli svoju zemlju i poštuj njene zakone.

VI
Neka ti prijatelj bude tvoja druga polovina. Neka te njegova zla sudbina ne odvoji od njega. Čini za njegovu uspomenu sve što bi za njega činio da je živ. Izbegavaj neiskrena prijateljstva i beži što dalje od njih. 

 VII 
 Ne preteruj ni u čemu. Ne čini ništa čega se nećeš rado sećati. Ne dozvoli da strasti zagospodare tobom. Uči se na tuđim greškama počinjenim zbog strasti. Budi tolerantan prema grešnima. 
 
VIII 
Slušaj mnogo, pričaj malo, čini dobro. Zaboravi naneto ti zlo! Na zlo uzvrati dobrim. Ne zloupotrebi ni snagu ni nadmoć. 

IX 
 Trudi se da spoznaješ ljude, kako bi mogao da spoznaš samoga sebe. Budi uvek u potrazi za vrlinom. Budi pravičan. Izbegavaj nerad. 

X
VELIKA ZAPOVEST SLOBODNOG ZIDARSTVA Volite jedan drugoga. Onaj ko kaže da je na svetlu, a mrzi svoga brata, ostao je i dalje u tami. 


 Masonski Kodeks 
Poštuj Velikog Neimara Svih Svetova! Ljubi bližnjeg! Ne čini zlo! Čini dobro! Dopusti da ljudi govore! 

I
Pravi kult Velikog Neimara Svih Svetova sastoji se u primernom ponašanju. Zbog toga čini dobro iz ljubavi prema dobru. Čini da tvoja duša uvek bude u čistoti, da bi stupio dostojanstveno pred Velikim Neimarom Svih Svetova. Voli dobre, pomozi slabima, udalji zle, ali ne mrzi nikoga. Razgovaraj uzdržano sa velikima, oprezno sa sebi ravnima, iskreno sa prijateljima, nežno sa decom, ljubazno sa siromašnima. Ne laskaj svome bratu, to je izdaja. Ako ti tvoj brat laska, strahuj da želi da te potkupi. 


II
Slušaj uvek glas savesti. Budi otac siromašnih. Svaki uzdah koji tvoja grubost izazove kod njih, povećaće broj prokletstava koji će pasti na tvoju glavu. Poštuj putnika namernika; pomozi mu; njegova pojava za tebe je svetinja. Izbegni rasprave, spreči uvrede. Potrudi se da uvek budeš u pravu. Poštuj žene. Ne zloupotrebi nikada njihovu slabost i radije pogini nego da ih obesčastiš. 


III 
Ako ti Veliki Neimar Svih svetova da dete, zahvali mu se. Budi tom detetu božanska prilika. Učini da do desete godine strahuje od tebe, da te do dvadesete godine voli i da te do smrti poštuje. Do desete godine budi mu učitelj, do dvadesete otac, a do smrti prijatelj. Pobrini se da mu preneseš dobre principe, pre nego dobre manire, omogući mu prosvećen pravac, radije negoli frivolnu eleganciju. Vaspitaj ga da postane pre pošten nego okretan čovek. Ako se stidiš zbog svog stanja, to je zbog tvoje gordosti, ona je znak da nije mesto koje zauzimaš ono što te uzdiže ili degradira, već način na koji ga ti doživljavaš. 


IV
Čitaj, i neka ti to koristi, gledaj i oponašaj, razmišljaj i radi. Neka sve bude na korist tvojoj Braći, to je kao da radiš za sebe samoga. 

V
Budi svuda zadovoljan, svim i zbog svega. Raduj se pravdi, neka te ne rasrdi nejednakost, pati ne sažaljevajući sam sebe. 

VI
Ne ocenjuj olako tuđe postupke. Nikada ne prekorevaj i hvali još manje. Osnovna načela Slobodnog ZidarstvaSlobodno zidarstvo je Bratstvo čiji je tradicionalni temelj vera u Boga, Velikog Neimara Svih Svetova. Bratstvo prihvata Osnovna načela i Drevne dužnosti iz 1723. godine. Bratstvo Slobodnih zidara u svoje redove prima muškarce i zene, slobodne ljude na dobrom glasu, ponesene željom da neguju vrline i moral u društvu i da teže ljudskom savršenstvu. Oni prihvataju svoje slobodnozidarske obaveze zakletvom na otvorenoj Knjizi Svetog Zakona. Slobodni zidari, bez obzira na zvanje i profesiju, na materijalni status i položaj, na versku, nacionalnu ili političku pripadnost, uvažavaju se i susreću kao Braća, a Bratstvo smatraju savezom u kome streme ka humanijem stanju duha. Negovanjem morala svojih članova, Slobodno zidarstvo je usmereno na usavršavanje celog Čovečanstva. 

Istorija Slobodnog Zidarstva 
Stari Egipat ili Drevni Egipat je naziv koji se koristi za civilizaciju koja je nastala oko godine 3300. pne. u dolini Nila, na području današnje države Egipat. Ona predstavlja jednu od najstarijih civilizacija u istoriji, te je imala značajan utjecaj na razvitak Antičke Grčke, Rimskog Carstva i zapadne civilizacije uopće.Nijedna druga civilizacija u vreme egipatskih faraona nije se mogla takmičiti sa drevnim Egiptom - moćnom državom poznatom po velelepnim građevinama i izuzetnim bogatstvom. Osnovni razlog nadmoći Egipta u to doba bila je velika geografska prednost, oličena u moćnoj reci Nil. Hiljada godina centar života i razvoja u Egiptu bila je upravo ova reka. Za Egipat se i danas sa pravom kaže da je dar reke Nil, jer su dve najvažnije oblasti u Egiptu velika delta (ušće) Nila i dolina Nila.Reč "faraon" znači "onaj koji živi u palati". Egipćani su se odnosili prema svojim faraonima kao prema bogovima oličenim u različitim oblicima - predstavnicima na Zemlji. Oni su verovali da zahvaljujući njihovom služenju vladar uspeva da svako jutro podigne Sunce na nebo i natera Nil da naplavi široka područja plodnim muljem krajem svakog leta. Faraon je bio svemoćan, a njegova moć apsolutno neosporna. Osnovna dužnost faraona bila je da gradi i održava hramove bogova. Dodirivanje faraonove krune ili skiptara, čak i slučajno, donosilo je smrtnu kaznu za počinioca.Egipćani su verovali u zagrobni život. Preminule su balzamovali i sahranjivali u piramidama. Reč 'mumija' dolazi iz arapskog jezika i znači 'telo sacuvano pomoću voska ili katrana'. Balzamovanje je počinjalo vađenjem mozga, creva, srca i pluća koji su čuvani u četiri zasebne vaze. Zatim su u telo stavljane soli, koje su u delovanju sa suvim pustinjskim suncem, izvlačile vlagu. Osušeni leš umotali bi u stotine metara pamučnog platna. Čitav proces trajao je 70 dana.Najimpresivnije građevine Egipta svakako su piramide koje su građene kao grobnice faraona. Do sada je pronađeno ukupno 46 piramida, a pretpostavlja se da ima i još neotkrivenih pod nepreglednim peskom pustinja. U 27. veku pre nove ere izgrađena je prva piramida i od tada su one postale osnovni način sahranjivanja vladara. Jedan od razloga što su piramide toliko fascinantne je taj što su to bile prve građevine ikada sagrađene samo slaganjem precizno isečenih ogromnih kamenih blokova jednih na druge. Jedna od najpoznatijih piramida je Velika piramida faraona Keopsa - sagrađena od 2 miliona i 300 hiljada kamenih blokova, a svaki blok teži oko 2,5 tone. Ispred ove piramide nalazi se divovska skulptura lava s Božjim licem oblikovana po uzoru na boga-kralja Kefrena (Keopsa). Sfinga je nekad bila prekrivena gipsom i obojena žarkim bojama. Visoka je 20 m, a isklesana od jednog komada kamena oko 2.500 g. pre nove ere. Nos i brada su otpali (ostaci se cuvaju u Britanskom muzeju u Londonu), ali deo ukrasa u obliku kobre još uvek je vidljiv na čelu.Dolina kraljeva (Valley of the kings) danas je, zajedno s piramidama u Gizi, najznamenitije i najviše posećeno mesto u Egiptu. Tu se nalaze brojne grobnice razlicitih kraljevskih dinastija Egipta. Grobnice su imale brojne jednostavne ili kompleksne samoobrambene mehanizme koji su trebali obeshrabriti i onemogućiti eventualne provalnike i pljačkaše grobova. Uglavnom su to bile lažne dvorane, lažni zidovi ili vrata, iskopane provalije, smrtonosne zamke i sl. Nažalost, pljačkaši grobova su uvek bili dovoljno sposobni da savladaju sve prepreke.3200. p. n. e. - zna se da postoji tajna egipatska ceremonija postavljanja hrama. Ona oslikava priču o Setovom ubistvu Ozirisa i tome kako je Izida oživela Ozirisovo telo, a zatim s njim dobila sina Horusa. Horus je u mučnom okršaju savladao Seta i postao kralj Egipta. Ot tada je svaki sledeći kralj smatran inkarnacijom Horusa, „božjeg sina“. Kada bi kralj umro stopio bi se sa Ozirisom (božjim ocem). Kraljević bi postojao novi Horus, živi bog-kralj. Egipćani su poštovali koncept Maata-pravičnost, koji poštuju i masoni (osnovani 1717), ali se za ovaj koncept saznalo tek 1799. otkrićem kamena iz Rosete, pomoću kojeg je moguće čitati hijeroglife (dešifrovani 1828).Zatim, faraon se predstavlja kao Jutarnja zvezda, što je veoma važan deo masonske cerimonije uzdizanja. Hijeroglif za Jutarnju zvezdu je ista zvezda sa pet krakova koja simboliše masonsko drugarstvo trećeg stepena.Svaki masonski hram ima dva stuba. U Severnom Egiptu u Anu nalazi se jedan obelisk, a drugi u Južnom Egiptu u Tebi. Ovako raspoređeni omogućavaju „ulazak“ Suncu u Egipat.3000. p. n. e. Prvi egipatski hijeroglifi (sveto pismo)1780. p. n. e. Avram putuje iz Ura da bi posetio Egipat1573. p. n. e. Faraon Sekenemre Ta ubijen u hramu na isti način na koji legenda opisuje smrt Hirama Abifa. Dokaz za to je i njegova mumija sa jasno vidljivim ozledama na čelu, te slepoočnicama. Ovu mumiju je otkrio Emil Brugš 1881. sa mumijom Ramzesa II. Pronađeno je i telo jednog od faraonovih ubica. Izgled te mumije prikazuje da je osoba umrla u agoniji, što odgovara masonskoj priči o Jubelu - jedan od ubica Hirama Abifa, koji je kastriran i živ sahranjen. Ruke spomenute mumije drže mošnice, a usta su razvaljena od bola i u potrazi za vazduhom, pošto je živa obmotana i sahranjena. Treba napomenuti da izgled ovih mumija pronađenih krajem XIX veka odgovara ličnostima iz masonskih legendi s početka XVIII veka.U periodu 1450-1500. p. n. e. došlo je do Izlaska Jevreja iz Egipta. Predvodio ih je Mojsije, koji je odrastao na faraonovom dvoru te stoga je verovatno i znao o tajnama uspostavljanja egipatskih vladara. On je bio sledeća karika u prenošenju poruke.972. p. n. e. godine Solomon stupa na presto Izrailja i zida Hram za Jehovu.Hram je uništen 586. p. n. e. U Hramu se nalazila najvažnija predstava o snazi egipatske monarhije - simbol dva stuba - Voas i Jahin - Kralj i Sveštenik - Država i Crkva - pod kapom Nebeskom.Najraniji pomen o ovoj zajednici je iz 187. p. n. e. Kumrani su bili verska zajednica usredsređena na istinu, poštenje, ljubaznost, pravdu, iskrenost, skromnost i bratsku ljubav. Vođa Kumranske zajednice je smatran za duhovnog potomka zidara Solomonovog hrama (Hiram). Sveti Jakov Pravednik, Hristov brat, je bio vođa ove zajednice. Sv. Jovan Preteča i Krstitelj je u ovoj zajednici bio označen kao sveštenički mesija, a Isus Hristos kao carski mesija. Nakon Jovanovog pogubljenja, Hristos je prihvatio na sebe obe uloge. Ali Isusov brat, Jakov je smatrao da on treba da bude novi sveštenički mesija „sin Božji“ iliti Isus Varava dok Ješua ben Josif treba da nastavi ulogu Kralja Jevreja. Kada se biralo koga osloboditi za praznik Pashu, narod je odabrao Varavu, Jakova, jer im je on bio poznatiji kao vođa Kumrana, a nisu odabrali Isusa, manje poznatu osobu. Spisi Kumranske zajednice su poznati pod imenom Svici sa Mrtvog mora. Otkriveni su 1947, a njihova (prerađena) sadržina je dostupna javnosti od 1991.Smatra se da je kreator današnje crkve Salve iliti sv. Pavle, koji nije razumeo bit Kumranske zajednice. Današnje hrišćanstvo stoga potiče od Pavlove revizije 60. godine. 70. su uništeni Jerusalim, Kumran i Irodov hram.Kumrani su smatrali da se uskrsnuće odigrava za života, a ne posle smrti. Masonske inicijacije se odvijaju od sumraka do svitanja. Zora predstavlja novi život - Uskrsnuće, dan kada se postaje mason. Božansku prirodu Isusa osporavaju, pored nazorejskih svitaka i gnostička jevanđelja. Ovi spisi ne napadaju Isusa Hrista, već ljude koji su njega iskoristili kao sredstvo za manipulaciju; napada se i stanovište: Uskrsnuće posle života podrazumeva da se ljudi ne bune protiv vlasti ako žive loše, jer ih čeka život večni posle smrti. U Kuranu stoji da je neko drugi mesto Isusa razapet na krstu.Ig de Pejen je osnovao Red siromašnih vitezova hramovnika, poznatijih pod imenom templari 1118. Misli se da su dve godine kasnije templari pronašli nazorejske svitke i blago Jevreja, zakopano pre rušenja hrama. To je razlog njihovog brzog bogaćenja. Templari su preuzeli masonske tajne Isusa i Jakova, inspirisane principom Maat. 1292. Žak de Mole je postao vođ templara.Francuskom kralju Filipu IV je bio potreban novac za rat protiv Engleske te je 1306. opljačkao templare.Na prevaru je pozvao templare i pohapsio ih i opljačkao na petak 13. oktobra 1307. Optužbe protiv templara bile su: tajni savez sa Saracenima, pljuvanje krsta, ubijanje osoba koje žele da napuste red, učenje žena da pobace, preziranje pape i autoriteta crkve, sklonost razvratu, smatranje da porok nije greh, osculum infame - poljubac srama.Žak de Mole je spaljen na lomači, pošto je odbio da prizna optužbe koje su mu stavljane na teret od strane inkvizicije[1].Jedan deo templara otišao je u La Meriku (zapadna zvezda koja skriva Novi svet), drugi u Škotsku. Po verovanju nekih istraživača, 1398. templari su došli do Amerike, Masačusets. Od 1440. do 1490. trajala je gradnja Roslinske kapele, Škotska, na kojoj su prikazani oblici za koji neki tvrde da predstavljaju kukuruz i aloju, iako ove biljke nisu bile poznate pre (zvaničnog) otkrića Amerike 1492. 


Srednjovekovna Srbija u periodu između 1389. i 1526. godine, prodorom Otomanskog carstva na Balkan, potpada pod tursku vlast. Od 1699. do 1739. i kasnije tokom 18. veka, današnja Srbija je podeljena između Austrougarskog i Otomanskog carstva. Od početka 19. veka započinje borba za samostalnu Srbiju, ali reke Dunav i Sava ostaju južna granica Harsburškog carstva sve do 1918. godine.Zbog ovakve podele, početak i razvoj slobodnog zidarstva tokom 18. i 19. veka na tlu današnje Srbije mora se posmatrati odvojeno – za krajeve severno i južno od reka Dunava i Save. Ovo dvojstvo postojalo je sve do 1918. kada je došlo do ujedinjenja Vojvodine, severno i Kraljevine Srbije – dela Srbije, južno od ovih dveju reka, a zatim i do stvaranja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, kasnije Kraljevine Jugoslavije.Ne zaboravimo, prva – „Majka Velika Loža“ svih slobodnih zidara sveta – Velika Loža Engleske, osnovana je 1717. u Londonu.18. vekVeć u vreme vladavine Josifa II Harsburškog, 1785. osnovana je prva Loža na tlu današnje Srbije u Petrovaradinu, pod imenom „Probitas“. Znameniti članovi Lože „Vigilantia“ u Osijeku su u to vreme bili su episkop Josif Jovanović Šakabenta i kasnije mitropolit Stefan Stratimirović.U drugom, južnom delu današnje Srbije, u vreme vladavine turskog sultana Selima III, u Beogradu je od 1790. delovala tursko-srpska Loža. O njenom imenu i radu ima malo podataka, ali se zna da su njeni eminentni članovi bili mitropolit beogradski Metodije, Petar Ičko, Knez Aleksa Nenadović, Janko Katić. Među članovima je bilo i hrišćana i muslimana i Jevreja.19. vekTokom ustanka i borbe za nacionalno oslobođenje, od 1804. do 1813. godine, značajnu ulogu igrali su masoni – Petar Ičko i Janko katić, a u prvoj vladi obrazovanoj 1811. prvi ministar prosvete bio je Dositej Obradović, takođe mason i srpski prosvetitelj.1842. osnovana je Loža pod imenom „Ali Koč“ u Beogradu i ona je 1851. imala 204 člana.1877. godine došlo je do potpunog oslobođenja Srbije od turske vlasti, a tokom ovih oslobodilačkih ratova, u Srbiji je bilo puno dobrovoljaca iz Italije koji su pomogli osnivanje Lože „Svetlost Balkana – Garibaldi“ 1876. godine, pod zaštitom Velikog Orijenta Italije. Na severu Srbije, već ranije su osnovane sledeće Lože (pod zaštitom Velike Lože Ugarske): u Vršcu – 1872. „Egalitas“, 1873. „Pri steni istine“, u Novom sadu – 1875. „Libertas“ (pod zaštitom Velikog Orijenta Ugarske), u Velikom Bečkereku – 1877. „Thales“ i u Somboru – 1897. slobodnozidarski venčić „Philantropia“ i 1908. Loža „Jövendő (Budućnost)“ (pod zaštitom Simboličke Velike Lože Ugarske).Srbija je 1882. proglašena kraljevinom i u njoj su osnovane nove Lože „Srbska zadruga“ i „Sloga, rad i postojanstvo“ u Beogradu (pod zaštitom Velikog Orijenta Italije), „Stella Orientalis“, 1890. u Zemunu, a koja se 1897. seli u Pančevo, ali i „Pobratim“, 1891. u Beogradu, „Nemanja“ 1892. u Nišu (pod zaštitom Simboličke velike Lože Ugarske) i 1897. „Filantropija“ u Somboru. Tada dolazi do vidljivog uspona slobodnog zidarstva u Kraljevini Srbiji. 1893. godine Br. Sreten Stojković objavljuje knjigu „Slobodno zidarstvo – njegov cilj i principi, njegova sadašnjost i prošlost“. 1894. godine, predsednik Vlade Kraljevine Srbije postaje mason – Br. Svetomir Nikolajević.Najistaknutije ličnosti iz oblasti obrazovanja, nauke, umetnosti, politike, plemstva, ali i sveštenstva, bili su članovi ovih Loža i u napretku Srbije i njenom razvoju, odigrali su značajnu ulogu. Jedan od najznačajnijih doprinosa koji su dali masoni u Srbiji bio je „Sretenjski ustav“ Kraljevine Srbije, jedan od prvih i najliberalnijih Ustava tog vremena u svetu iz 1835. Na njegovoj naslovnoj stranici istaknuti su jasni masonski simboli.20. vek1905. godine osnovana je Loža „Aurora“ u Vršcu. Kasnije su formirane Lože u Beogradu – 1909. „Ujedinjenje“ (pod zaštitom VO Italije) i 1910. „Šumadija“ (pod zaštitom VL Hamburga), a 1911. Lože – „Stvaranje – Alkotas“ u Subotici. Iste godine osnovan je slobodnozidarski venčić „Élet (Život)“ u Beloj Crkvi, „Világ (Svet)“ u Velikom Bečkereku. Godine 1913, počeo je rad slobodnozidarskih venčića „Örtűz (Straűarska vatra)“ u Bačkoj Palanci i „Redületlenűl (Nepokolebljivo)” u Novom Sadu.Sticajem istorijskih okolnosti, Kraljevina Srbija nije imala Veliku masonsku Ložu sve do 1919. godine. Iako neubičajeno, njenom nastanku 1919. prethodilo je formiranje i razvoj „Starog i prihvaćenog Škotskog reda“, 22. aprila 1909. godine. Uz pomoć Braće iz VL Rumunije i kasnije Grčke, osnovan je Kapitel Ružinog Krsta 18 st. Starog i prihvaćenog Škotskog reda, a u maju 1912, formiran je i Vrhovni Savet SPŠR Srbije. Već u oktobru Vrhovni Savet ŠR dobio je u Vašingtonu priznanje 24 Vrhovna Saveta iz sveta.Tek 1919. godine po ujedinjenju nekoliko slovenskih naroda u zajedničku državu, Kraljevinu Srba, Hravata i Slovenaca 1918. godine, 9. juna 1919. došlo je do osnivanja Velike Lože Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca „Jugoslavija“ koju je sačinjavalo šest Loža: „Sloga, rad i postojanstvo“, „Pobratim“ i „Šumadija“ iz Beograda i „Maksimilijan Vrhovac“, „Ivan Grof Drašković“ i „Budnost“ iz Hrvatske. Time je ova VL postala jedina i najviša masonska vlast u kraljevini. Te iste godine formiran je i Vrhovni Savet Starog i Prihvaćenog Škotskog Reda Kraljevine SHS.Godine 1924, osniva se u Novom Sadu slobodnozidarski večnić „Stratimitović“ koji 1926. prerasta u ložu. U Subotici, 1928, osniva se loža „Stella Polaris“. U Velikom Bečkereku 1930. se osniva slobodnozidarski venčić „Luks“ koji iste godine prerasta u ložu „Vojvodina“. Tada se grad zove Petrovgrad. U Pančevu, 1937, osniva se loža „Banat“.1929. godine Kraljevina SHS, dobija ime Jugoslavija, što uslovljava i promene u imenu VL i VS ŠR. Prvi Veliki Majstor VL „Jugoslavija“ i Vrhovni Komander VS bio je Đorđe Vajfert, industrijalac, kasnije guverner nacionalne banke, dobrotvor. U periodu intenzivnog napredovanja i razvoja SZ do 1940. godine, Veliki majstori VL „Jugoslavija“ su bili (posle Đorđa Vajferta) – do 1933, Br. Dušan Milićević, od 1933. do 1940. Br. Andrija Dinić, tačnije do uspavljivanja VL sa početkom II svetskog rata. Ovo je ujedno, jedan od najpovoljnijih perioda u razvoju SZ u Srbiji. Kralj Aleksandar Karađorđević je prema nekim podacima bio slobodni zidar u Francuskoj, a pripadnost slobodnom zidarstvu Kneza Pavla Karađorđevića, regenta u periodu od 1933. do 1941. godine, dakle, posle atentata na Kralja Aleksandra, bila je nesumljiva. Mnogi predsednici vlada, ministri, članovi akademije nauka, naučnici, umetnici, muzičari, slikari i pisci, bili su članovi masonskih Loža iz tog vremena. Pod zaštitom VL „Jugoslavija“ radilo je 30 Loža.VLJ je unela je svetlost u „Narodnu Veliku Ložu Čehoslovačke“ 27. oktobra 1923. godine. U Beogradu je od 11. do 16. septembra 1926. održan veliki Masonski kongres na kome je učestvovalo 56 predstavnika iz 20 masonskih obedijencija iz Evrope i Amerike. U rezoluciji koja je objavljena, podržane su ideje slobode i demokratije, kao jedinog mogućeg puta ka pravdi i poštovanju građana, bezuslovno i potpuno razoružanje u svetu i ideja o formiranju masonskih odbora u svakoj zemlji, koji bi pomogli rešavanje ekonomskih problema i nesuglasica među zemljama – mirnim putem.Ujedinjena Velika Loža Engleske priznala je VL „Jugoslavija“ 1930. godine. Uzajamna priznanja i prijateljski odnosi razmenjeni su sa preko 50 Velikih Loža sveta. U periodu pred II sv. rat, Knez Pavle Karađorđević, kao slobodni zidar, bliski rođak i predstavnik VLJ, prisustvovao je u julu 1939. godine instalaciji Vojvode od Kenta, kao Velikog Majstora UVL Engleske, što je bilo od naročitog značaja, zbog događaja koji su kasnije usledili. Već u tom periodu, započinje preseljenje dela masonske arhive iz Beograda u London, zbog sve nepovoljnijeg razvoja situacije u Evropi. VL „Jugoslavija“ je prvog avgusta 1940. samouspavana.Okupacija zemlje od strane nacističke Nemačke dovela je do gašenja masonske aktivnosti. Mnogobrojna Braća bila su hapšena i poslata u koncentracione logore, a desetak njih je streljano. Gestapo je prikupljao podatke o slobodnim zidarima i saslušavao ih, a među njima je bio i poslednji predratni VM VLJ, Br. Andrija Dinić. Od oktobra 1941. do januara 1942. u prostorijama Hrama VL, održana je Antimasonska izložba koja je bila praćena neviđenom antimasonskom i antisemitskom propagandom koju je pratilo, kao poseban kuriozitet, izdavanje antimasonskih poštanskih maraka koje su dugo posle toga bile u opticaju.Vlada Kraljevine Jugoslavije i Kralj Petar II Karađorđević, prelaze u London. Predsednik te vlade i mnogi ministri bili su Braća masoni. Dobar deo Braće koji su ostali u zemlji priključio se oslobodilačkom pokretu i tako doprineo oslobođenju zemlje 1944. godine.U periodu posle rata u uspostavljanju prelazne vlasti, kao ministri, učestvovali su mnogi slobodni zidari, ali kratko posle ovoga, po uspostavljanju proruskog komunističkog režima, oni su nestali iz javnog i političkog života.Tokom komunističke vlasti u Jugoslaviji i Srbiji, slobodno zidarstvo nikada nije potpuno zamrlo. Slobodni zidari su delovali na tri načina… Preko obnovljene Lože u Beogradu i jednog venčića u okviru Srpske akademije nauka i umetnosti, u periodu od 1945. do 1967. godine, radom u emigraciji gde je obnovljena VL i putem pojedinačnih inicijacija u stranim Ložama, tokom sedamdesetih i osamdesetih godina. Pomoć Braći u pokušajima da se obnovi rad Loža dolazio je iz SAD i Švajcarske. Kontakti su održavani sa Velikim Komanderom Škotskog Reda Br. Širerom i Velikim Komanderom Škotskog Reda Južne jurisdikcije, Luterom Smitom. Značajnu aktivnost u tom periodu imali su masoni i u okviru Begradskog univerziteta. Jedan od njih, Br. Ivo Andrić dobio je 1961. Nobelovu nagradu za književnost.U egzilu je obnovljena VLJ i VSŠR u Rimu, 1947. godine. Ipak, ponovo je ugašena 1967. godine. Lože pod zaštitom VLJ u egzilu nalazile su se u Rimu, Kairu, Aleksandriji i Parizu.Tokom šezdesetih i sedamdesetih godina, mnogobrojna Braća inicirana su u inostranim obedijencijama. Veći broj njih pristupio je SZ pokretu u VL „Alpina“ u Švajcarskoj, ali i širom sveta, a naročito u Americi, Francuskoj, Engleskoj i Nemačkoj.U periodu između 1989. i 1993. u Jugoslaviji vlada atmosfera iščekivanja demokratizacije i uvođenja političkog pluralizma, ali i straha od međunacionalne napetosti i sukoba. U takvim okolnostima dolazi do obnavljanja slobodnog zidarstva u Srbiji.U martu 1989. registruju se tri Lože u Beogradu: „Pobratim“, „Sloga, rad i postojanstvo“ i „Maksimilijan Vrhovac“. Posle kontakata i razgovora u Budimpešti i Vupertalu, dolazi do unošenja svetla u probuđenu VLJ 23. juna 1990. godine. Svetlost su uneli Br. Ernst Valter i UVL Nemačke. Te godine se održavaju prvi višestranački izbori u zemlji, a međunacionalne tenzije sve više rastu i preti ozbiljan sukob. Uskoro počinju ratovi u kojima je živote izgubio veliki broj ljudi. Na čelu Srbije u ovim vremenima bio je Slobodan Milošević koji je svojom autokratskom vladavinom i nesposobnošću da razume i prilagodi se novonastalim međunarodnim okolnostima, uveo Srbiju u ratove i izolaciju. U uslovima propagiranja rata od strane Miloševića i režima, napada na medije i slobodu štampe, uspona kriminalnih grupa i ekstremnih nacionalnih organizacija bliskih vlasti, SZ u Srbiji je trebalo da odigra ključnu ulogu u širenju ideja građanske slobode, duha međunacionalne i druge tolerancije i duha slobode. Razna dešavanja su doprinela tome da UVL Nemačke, u saradnji sa mnogom Braćom iz Srbije, odluči da se sudbina daljeg razvoja SZ u Srbiji poveri Saveznom Veću VLJ. Zbog nesigurnosti i pritisaka vlasti, naredna GS 1993. održana je van zemlje, u Italiji, u Riminiju. 13 i 14. marta 1993.Čekić VM preuzeo je dotadašnji zamenik VM Br. Braca Ćeran, a već sutradan Br. Dragorad Tanasić. Time je konačno postavljen siguran i stabilan kamen temeljac obnovljene VLJ. Ona je promenila ime u „Regularna Velika Loža Jugoslavija“. Senat UVL Nemačke je prihvatio ovu odluku GS i pružio svu neophodnu pomoć za dalji rad. Među Braćom koja su učestvovala u donošenju ovih važnih odluka bio je i najveći broj onih koji su osamdesetih godina bili inicirani u VL Alpina.Od tog trenutka započinje dalji rast, napredovanje i razvoj SZ u Srbiji. Slobodni zidari su u nastavku svog delovanja dali i doprinos kraju autoritarne vladavine Slobodana Miloševića i uvođenju demokratije u Srbiji. Oko 2000. godine, prilikom rušenja režima Slobodana Miloševića, RVLJ je imala oko 200 članova. RVLJ se ubrzano razvijala dalje i širila svetlost, a aktivnim doprinosom u međunarodnom bratskom lancu, dobijala sve više priznanja od VL širom sveta. 2002. godine RVLJ je dobila, odnosno obnovila priznanje UVL Engleske kao jedina Velika Loža koja je nastavljač kontinuiteta slobodnozidarske aktivnosti na teritoriji Srbije od njenog osnivanja 1919. što je ujedno bila i potvrda priznanja datog 1930. od strane UVL Engleske.Svetska Konferencija Velikih Masonskih Loža je 30.